Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

«Ἐάν μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, οὐδέ ὁ πατήρ ὑμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν» (Ρωμ. ιγ᾽ 11 ιδ᾽ 4)

Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

Ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα εὑρίσκεται σέ μία κατάσταση πού δέν μπορεῖ νά περιγραφῆ εὔκολα.
Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἔχουν στά πρόσωπά τους χαραγμένη τήν χειρότερη μορφή πόνου. Τοῦ πόνου πού προέρχεται ἀπό τήν πλέον ἐπικίνδυνη ἀπειλή γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο. Ἀπό την πλήρη ἀπουσία τῆς ΕΛΠΙΔΟΣ.

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ

Δεν έχομε σκοπό να εισέλθομε σε Θρησκευτικές ιστορικές αναλύσεις και αναζητήσεις.
Απλώς, πρέπει να δώσομε να γίνει κατανοητός ο πραγματικός και ουσιαστικός ρόλος ενός Ελληνορθόδοξου Ιερέως και να δούμε, με καθαρή ψύχραιμη και ειλικρινή ματιά κάποια πράγματα.
Υπάρχουν κάποια δεδομένα που ΔΕΝ αλλάζουν. Και ένα εξ αυτών είναι πώς, όλοι οι άνθρωποι έχουν μια Πατρίδα, μια ρίζα αν θέλετε.
Εμείς γεννηθήκαμε στην ευλογημένη αυτή γωνιά της γης, την Ελλάδα, και έχομε μέσα μας τις καταβολές και τις παραδόσεις ενός λαού, ο οποίος, σε όλες τις φάσεις της ιστορίας του, είχε άρρηκτο δεσμό με το ΘΕΙΟΝ.

ΛΙΜΟΙ, ΛΟΙΜΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΙ

Τά τελευταῖα χρόνια, ὅλοι μας γινόμαστε μάρτυρες μίας καταστάσεως πολύ ἀνησυχητικῆς.
Ἡ ἀνθρώπινη ἀνοησία, ὁδηγεῖ ὅλον τόν Πλανήτη σέ μία πρωτόγνωρη κατάσταση.
Οἱ κινήσεις τῶν κυκλωμάτων τά ὁποῖα ἐλέγχουν τό Διεθνές Χρηματοπιστωτικό σύστημα, δείχνουν πώς ἔχουν πλέον φθάσει στό σημεῖο νά μήν ἀποκρύπτουν τίς προθέσεις τους.
Δέν εἶναι στίς προθέσεις μας, (ἀλλά δέν εἶναι καί ἡ κατάλληλη στιγμή) ἡ προσπάθεια διερευνήσεως καί ἀποδόσεως εὐθυνῶν σέ πρόσωπα καί φορεῖς.
Εὐρισκόμεθα σέ μία κατάσταση πλήρους διαλύσεως τῶν θεσμῶν καί τό πλέον ἀνησυχητικό εἶναι πώς πλησιάζομε σέ μία κατάσταση, ἡ ὁποία σέ λίγο, δέν θά εἶναι εὔκολα ἀντιστρεπτή.
Στίς ὅποιες πιέσεις καί στήν ὅποια δύσκολη κατάσταση, οἱ  Ἕλληνες, στήν μακραίωνη  Ἱστορία μας, ἔχομε ἀποδείξει πώς εἴμαστε σέ θέση νά βρίσκωμε καί πάλι τήν περπατησιά μας καί νά ἐπιβιώνωμε.

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

«Καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ’ ἀλλήλων»

Ἡ αὐλαία τῆς παρούσης ζωῆς ἔπεσε πλέον. Ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται ἐν ὅλη τῇ δόξῃ αὐτοῦ, περιστοιχούμενος ὑπὸ τῶν Ἁγίων Του Ἀγγέλων. Κάθηται ἐπὶ θρόνου δόξης. Συνάγει ἐνώπιόν του πάντα τὰ  Ἔθνη καὶ πάντας τοὺς ἀνθρώπους. Ὅλους, ὅσοι ἔζησαν ἀπὸ τοῦ Ἀδὰμ μέχρι τῆς φοβερᾶς ἐκείνης ἡμέρας, διὰ νὰ τοὺς κρίνη καὶ διὰ νὰ ἀποδώση «ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ». Ἡ δικαιοσύνη λοιπὸν τοῦ Θεοῦ ἔχει πλέον τὸν λόγον. «Καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ’ ἀλλήλων». Ἀνοίγεται ἡ μεγαλύτερη εὐτυχία διὰ τοὺς μέν. Ἀρχίζει ἡ μεγαλύτερη δυστυχία διὰ τοὺς δέ.
***
«Καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ’ ἀλλήλων». Ἐὰν ἦταν τώρα ἐκείνη ἡ στιγμή, δὲν θὰ εἶχα τί νὰ σᾶς πῶ. Ἀλλά ἀκόμη δὲν ἔφθασε. Πόσο ὅμως πρέπει νὰ τὴν σκεπτώμεθα «Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι» (Ρωμ. ιγ´11). «Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος» (Α´Κορ. ξ´29). Τί κάνομε; Σωρεύομε ἀδικίες καὶ ἁμαρτίες; «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός». «Νήψατε, γρηγορήσατε». Ὡς ἐν ἡμέρα εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις...  μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ (Ρωμ. ιγ´13).