Παράκληση Μεγάλη

ΓΙΑΤΙ??? ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ???

 ΓΙΑΤΙ??? ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ???

Στά χείλη του ανθρώπου πού πονά ανεβαίνει κάποτε ένα πολύ βαθύ "γιατί, γιατί Θεέ μου?"

Στό "γιατί" αυτό νομίζω ότι δέν υπάρχει ανθρώπινη απάντηση.

Υπάρχει μόνο μία απάντηση : Η συμμετοχή τού Θεού στό δικό μας πόνο. Ο Σταυρός τού Χριστού.

Πιστεύουμε σέ Θεό εσταυρωμένο, πού σημαίνειΘεό ταπεινωμένο, βασανισμένο, προδομένο.

Στό λόφο του Γολγοθά, ο Υιός του Θεού πόνεσε γιά όλους μας!!!

(από σχετικό διάλογο με πονεμένη ψυχή)

ΔΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΘΛΊΨΕΩΝ ΔΕΙ ΗΜΑΣ ΕΙΣΕΛΘΕΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (Πράξ.ιδ'22)

ΔΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΘΛΊΨΕΩΝ ΔΕΙ ΗΜΑΣ ΕΙΣΕΛΘΕΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ

ΤΟΥ ΘΕΟΥ (Πράξ.ιδ'22)

Του Π.Ευθυμίου Μπαρδάκα

Αυτός πού έμαθε νά υποφέρει γιά τό Χριστό, θά κερδίσει τόν Ουρανό

Μάθε νά αγωνίζεσαι και νά υποφέρεις καί τότε θά συναντήσεις ανάπαυση.

Ακόμα καί άν, όπως ο Απόστολος Παύλος, αρπαγείς "μέχρι τρίτου Ουρανού " πάλι δέν θά είσαι ασφαλής από δοκιμασίες.

Ο Χριστός ειπε περί του Απ.Παύλου :

"Εγώ υποδείξω αυτώ όσα δεί αυτόν υπέρ τού ονόματός μου παθείν" (Πράξ.θ'16).

Αν αγαπάς τό Χριστό, πρέπει νά δοκιμαστείς, νά υποφέρεις.

ΜΑΚΑΡΙ νά μπορέσουμε νά υποφέρουμε κάτι γιά τήν αγάπη τού Χριστού!

Σέ όλους αρέσει η υπομονή, έστω και άν λίγοι μπορούν νά υπομένουν.

Υπάρχουν πολλοί πού γιά χάρη τού κόσμου υποφέρουν πολλά. Εσύ δέν μπορείς νά υποφέρεις έστω λίγα, γιά χάρη τού Χριστού?

Πρέπει καί Εσύ και εγώ νά μάθουμε καθημερινά νά υπομένουμε. Όσο κανείς νεκρώνει τόν εαυτό του, τόσο περισσότερο ζεί γιά τό Θεό.

Μόνο αυτός πού γιά χάρη τού Χριστού υποφέρει, μπορεί νά κατακτήσει τά Ουράνια. Κανείς άλλος δέν γίνεται περισσότερο ευάρεστος στό Θεό.

Η αξία μας και η πνευματική μας πρόοδος δέν μετράται από τίς χαρές καί τίς απολαύσεις αλλά από τή δύναμη τής υπομονής μας στίς δοκιμασίες καί τούς πειρασμούς.

Βλέπουμε Αυτόν τόν ίδιο τόν Ιησούν Χριστόν μέ έμφαση νά διδάσκει καί νά συμβουλεύει: "Εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν καί αράτω τόν σταυρόν αυτού καί ακολουθείτω μοι"(Λουκ.θ'23).

Από όσα έγραψα μέχρι εδώ, τούτο πρέπει νά μείνει σαν συμπέρασμα :

"Διά πολλών θλίψεων δεί ημάς εισέλθείν εις τήν Βασιλείαν τού Θεού (Πράξ.ιδ'22)

Μου αρέσει!

Σχόλιο

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΗΣ

 Π Ε Ν Θ Η

+ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΗΣ

Κοιμήθηκε ο ΕΥΛΑΒΈΣΤΑΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ, ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΣ ΙΕΡΕΑΣ Π.ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΗΣ Εφημέριος τού Αγ. Γεωργίου Κατερίνης.

.....

Διαδυκτιακή ομιλια, από τήν Αθήνα, τήν ωρα της Νεκρώσιμης Ακολουθίας εις τόν Ιερόν Ναόν Αγίου Γεωργίου Κατερίνης υπό του π.Ευθυμίου Μπαρδάκα

Αγαπητέ μου αδελφέ καί συλλειτουργέ π.Ελευθέριε, σάν Πρεσβύτερος τη ηλικία ιερέας, αλλά καί σάν φίλος σου αγαπητός αισθάνθηκα τήν ανάγκη νά σου απευθύνω τελευταίο χαιρετισμό, διαδυκτιακά, από τήν Αθάνα, τήν ωρα αυτή που κληρος και λαός της πόλεως Κατερίνης ψάλλει τόν τελευταίο σου ασπασμό.

Αδελφέ μου,

Στα θεόπνευστα λόγια της Αγίας Γραφής περικλείεται το ιερό μυστήριο του θανάτου, το οποίο βιώνει από χτές το εσπέρας η Εκκλησία μας, προπέμπουσα στην αιωνιότητα τον Σεβαστό Πνευματικό Πατέρα και Αγωνιστή Εφημεριο των Εκκλησιασιών και Ιερών Μοναστηρίων των Παλαιοημερολογιτων της Κατερίνης και περιχωρων.

Το Ιερό Σου Σκήνωμα είναι κυκλωμένο τούτη τη στιγμή από τα πολυάριθμα πνευματικά σου τέκνα και βλαστήματα.

**************

Σεβαστέ μας Αδελφέ, αξιομακαριστε συλλειτουργε μας π. Ελευθέριε, πορεύου εν ειρήνη την αγαθήν πορείαν την άγουσαν εις την αληθή και άληκτον ζωήν.

Εκοπίασες στην Εκκλησία του Χριστού και διηκόνησες Αυτήν κόποις και μόχθοις πολλοίς.

Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσω. Την πίστην τετήρηκας (Β΄Τιμ.δ΄7). Την καλήν παρακαταθήκην εφύλαξας (Β΄Τιμ.α΄14) και ήσουν πιστός άχρι θανάτου (Απ. β΄ 10).

Τώρα ευρίσκεσαι στήν αιωνιότητη. Έχεις συνοδοιπόρους τους υπέρ της Εκκλησίας κόπους σου. Έχεις εφόδιον τις προσευχές της Αγίας μας Εκκλησίας, των μοναζουσών και των πνευματικών σου τέκνων.

Έχεις εισηγητή ενώπιον του Θρόνου του Αρνίου τον «στέφανον των αδελφών» που σε κυκλώνει τούτη τη στιγμή και εύχεται ο Αρχηγός της ζωής και του θανάτου να σού αποδώσει τον στέφανο της ζωής.

Με βαθειά συγκίνηση και την κατ᾽ άνθρωπον οδύνη, οι σεβαστοί Πατέρες, προπέμπουν σήμερα στην αιωνιότητα, στο ανέσπερο φως της Βασιλείας των ουρανών, τον προκείμενο κεκοιμημένο Πρωτοπρεσβύτερο π. Ελευθέριο Καρασαββιδη, Εφημέριο και πνευματικό πατέρα της Ενορίας της ιστορικής Πόλεως Κατερίνης.

+++++++++++

Σήμερα αδελφέ μου ποχωριζόμαστε ένα επίλεκτο μέλος της ιερατικής οικογένειας της Ορθοδοξίας μας, έναν πατέρα, έναν αδελφό και συλλειτουργό, ενα γνησιο φιλο που ζούσε και ανέπνεε για την Εκκλησία του Χριστού και σήκωσε τον Σταυρό της Ιερωσύνης ως ζυγό, με ταπείνωση, με απλότητα, με ευπρέπεια, με γνήσια αγάπη για τον Θεό και τους ανθρώπους, όντας καλός και αγαθός λευίτης, άριστος λειτουργός των μυστηρίων του Θεού και ταπεινός εργάτης του Ευαγγελίου του Χριστού.

Από μικρή ηλικία ανετράφης μέσα στα σωτήρια νάματα της Ορθοδόξου χριστιανικής πίστεώς μας, και είχες εμποτισθεί κυριολεκτικά με πνεύμα Χριστού και ένθερμο ζήλο για το υψηλό και απαιτητικό λειτούργημα της Ιερωσύνης.

+++++++++++

Δεν δίδαξες τίποτε παραπάνω, το οποίο δεν εφάρμοσες πρώτα ο ίδιος στη ζωή και την πολιτεία σου.

Ήσουν «ο ποίησας και διδάξας», γι’ αυτό και ενέπνεες και καθοδηγούσες το ποίμνιό σου με τους λόγους και τις πράξεις σου.

Σέ διέκριναν η ευσέβεια, η ευλάβεια, η γνήσια αγάπη και η μεγάλη πίστη σου στον Τριαδικό Θεό, η σεμνότητα, η ταπείνωση και η ευγένεια του χαρακτήρα σου, η εργατικότητα και η αφοσίωσή σου στη διακονία του λαού του Θεού και στο ποιμαντικό έργο της Ενορίας.

Με υψηλό αίσθημα ευθύνης εργάσθηκες αοκνα για το ποιμαντικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της Ενορίας, προσεγγίζοντας υποδειγματικά τους ενορίτες και συγχωριανούς σου όλων των ηλικιών.

++++++++++

Οι ενορίτες της πόλεως αυτής, που ο μακαριστός παπα-Λευτέρης βάπτισε, πάντρεψε, κήδεψε τους δικούς τους ανθρώπους, εξομολόγησε και αμέτρητες φορές κοινώνησε, συμπαραστάθηκε ως γνήσιος πατέρας, αδελφός και φίλος στις χαρές και τις λύπες τους, αποχαιρετούν σήμερα τον πνευματικό πατέρα τους.

Θα θυμούνται όλοι ζωηρά τον σεμνότατο Εφημέριό τους, που πάντοτε και παντού με ιερατική αγάπη, ευγένεια και λεπτότητα ήταν παρών.

Τα τελευταία χρόνια δοκιμάσθηκες από τον Κύριό μας ως άνθρωπος στο κρεβάτι του πόνου. Όμως δεν γόγγυσες, δεν λύγισες και υπέμεινες την σωματική ασθένεια με υποδειγματική καρτερία και ιώβεια υπομονή, ώσπου παρέδωσες την αθάνατη ψυχή σου στα χέρια του Δικαιοκρίτου Κυρίου,

+++++++++++

Αγαπημένε μας παπα Λευτέρη,

Σήμερα όλοι μαζί, Κλήρος και λαός του Πατριου Εορτολογίου ευχαριστούμε και δοξάζουμε τον Θεό για την ευλογημένη πορεία σου μέσα στην Εκκλησία.

Αναπέμπουμε αυτή την ώρα ταπεινή δέηση στον Κύριό μας, από τον Οποίο εμείς οι ανάξιοι και χοϊκοί άνθρωποι λάβαμε το μέγα χάρισμα και δώρο της ιερωσύνης, «όπως σε ανέδειξε εδώ στη γη ιερέα Του, έτσι να σε αναδείξει και Ιερέα του Ουρανίου Του Θυσιαστηρίου

Η ιερωσύνη σου σε ακολουθεί μετά θάνατον, γι’ αυτό και είσαι ενδεδυμένος με όλα τα ιερατικά σου Άμφια και φέρεις στα χέρια σου το Ευαγγέλιο, το οποίο διαλαλεί και κηρύσσει την Ανάσταση του Χριστού.

Παρίστασαι πλέον ως λειτουργός ενώπιον του υπερουράνιου και νοερού Θυσιαστηρίου, παρεδρεύων μετά των απ᾽ αιώνος απογεγραμμένων «εν Βίβλω Ζωής».

Είμαστε βέβαιοι, ότι θα προσεύχεσαι για όλους μας, ότι δεν θα λησμονάς τους ευσεβείς ενορίτες του.

Συλλυπούμαστε την αγαπημενη σου Πρεσβυτέρα τα αγαπητά σου παιδιά και τις οικογένειές τους και τα εγγόνια σου.

Η αγάπη και η βαθύτατη ευγνωμοσύνη μας θα σε συνοδεύουν. Η φυσική και ανθρώπινη λύπη μας ελαττώνεται από την ελπίδα και την πεποίθηση ότι σήμερα «μεταβέβηκες εκ του θανάτου εις την ζωήν» και «από τα λυπηρότερα στα χρηστότερα και θυμηδέστερα», στην αιώνια χαρά και απόλαυση.

Αιωνία σου η μνήμη αοίδιμε φίλε, αδελφέ και συλλειτουργέ μας.

Στην Πρεσβυτέρα και τα παιδιά σου εύχομαι την εξ Ύψους Θείαν παρηγορίαν!!!

Ο αγαπημένος σου φίλος και αδελφός

Π.ΕΥΘΎΜΙΟΣ ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ