«Ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ» (Λουκ, ι´,19)

Εἰς τὸν Εὐαγγελιστήν Λουκᾶν, ὀφείλει ἡ Χριστιανικὴ Ἐκκλησία δύο ἀριστουργήματα τῆς Καινῆς Διαθήκης, τό «Εὐαγγέλιον κατά Λουκάν» καί «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων». Ἂν ὁ «Συνέκδημος» αὐτὸς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἀγνοῆται ἀπὸ πλείστους Χριστιανούς, αὐτό ὀφείλεται εἰς τὰ ἴδια λυπηρὰ αἴτια, διὰ τὰ ὁποῖα καὶ αὐτὸς ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, Παῦλος, εἶναι εἰς πολλοὺς ἐλάχιστα γνωστός.
Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς κατήγετο πιθανώτατα ἀπὸ τὴν Συρίαν καὶ ἔγινε Χριστιανὸς διὰ τῆς γνωριμίας τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τὸν ὁποῖον καὶ ἀκολούθησε εἰς τὰς ἀποστολικάς του ὁδοιπορίας ἀνὰ τὴν Κύπρον, Μ. Ἀσίαν, Μακεδονίαν καὶ Ἰλλυρίαν, καθὼς καὶ εἰς τὸ περιπετειῶδες μέχρι Ρώμης ταξίδιόν του τό 62 μ.Χ., ὅταν ὁ ἴδιος εἶχε ζητήσει νὰ δικασθῆ ἐνώπιον τοῦ Καίσαρος.

Ἦτο ἰατρὸς τὸ ἐπάγγελμα, κάποια δὲ ἐκκλησιαστικὴ παράδοσις τὸν θέλει καὶ ζωγράφον. Ἐδίδαξε εἰς Θήβας τῆς Βοιωτίας, ὅπου καὶ ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνη εἰς ἡλικίαν ὀγδοήκοντα ἐτῶν.
Τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Λουκᾶ ἐγράφη ἐπὶ τῆ βάσει τῶν μαρτυριῶν τῶν «αὐτοπτῶν» καὶ αὐτήκοων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, ἦτο δὲ γνωστό εἰς τὴν ἀρχαίαν Ἐκκλησίαν καὶ ἐχρησιμοποιεῖτο ὑπ’ αὐτῆς ἐν τῆ θεία λατρεία. Μαρτυροῦν περὶ αὐτοῦ οἱ ἀρχαιότατοι Ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς Εἰρηναῖος, Ὠριγένης καὶ Τερτυλλιανός.
Αἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων εἶναι ἡ πρώτη καὶ μοναδικὴ ἱστορία τῆς πρώτης τριακονταετίας τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ὄχι μόνον ἀντλοῦμε σπουδαιότατες ἱστορικές πληροφορίες περὶ τῆς ὀργανώσεως καὶ τῆς ζωῆς τῆς πρώτης Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ διδασκόμεθα μὲ τὰ ζωντανὰ παραδείγματα τῆς ἀγάπης, τῆς ἀφοσιώσεως, τῆς αὐτοθυσίας καὶ τῆς ὑποταγῆς εἰς τὸ καθῆκον τῶν χριστιανῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.
Καὶ τὸ Εὐαγγέλιον καὶ αἱ Πράξεις ἀπευθύνονται πρὸς ἐπίσημόν τινα Θεόφιλον, ἔπαρχον ἴσως τῆς Ἀχαΐας, ἐγράφησαν δὲ μετὰ τὸ 70 μ.Χ.
Αἱ Πράξεις ἀναγιγνώσκονται ἀπὸ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα μέχρι καὶ τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς.
Τὸ δὲ Εὐαγγέλιον τοῦ Λουκᾶ ἀναγιγνώσκεται ἀπό τὴν ἑπομένην τῆς Κυριακῆς μετὰ τὴν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, μέχρι καὶ τῆς δευτέρας Κυριακῆς τοῦ Τριωδίου.
***
Ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Λουκᾶ εἶναι καὶ ἡ περικοπὴ εἰς τὴν ὁποίαν γίνεται λόγος ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν περὶ τῆς δυνάμεως καὶ τῆς ἐξουσίας πού ἔδωσε εἰς τοὺς ὀπαδούς Του, νὰ πατοῦν «ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ».
Οὔτε περιγράφεται ἡ φρικίασις πού προκαλεῖ εἰς τὸν ἄνθρωπον ἡ ἐπαφή του μὲ τὸ κατάψυχρον σῶμα ἑνὸς ὄφεως, οὔτε ὑποφέρονται εὔκολα οἱ πόνοι, πού προξενεῖ τὸ δάγκωμα ἑνὸς σκορπιοῦ. Μὲ αὐτὰ τὰ δύο ἀπαίσια πράγματα παρομοιάζει ὁ Κύριος τὰς δυσκολίας τῆς ζωῆς.
Σέ ὅλες αὐτές τίς δυσκολίες, ὁ ἄνθρωπος, πού ζῆ μόνον διὰ νὰ ζήση καὶ δὲν ἔχει κανένα ἀνώτερο σκοπὸ στὴ ζωή του, δὲν περιμένει καὶ δὲν τοῦ ὑπολείπεται τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὴν ἀπελπισία, πού ὁδηγεῖ εἰς τὸ ἔγκλημα καὶ τὴν καταστροφή. Ἀπὸ αὐτὴ ἀκριβῶς τὴν τάξη τῶν ἀνθρώπων προέρχονται ὅλοι οἱ φανεροὶ καὶ ἀφανεῖς ἐχθροί τῆς τάξεως καὶ τῆς ἡσυχίας καὶ οἱ διάφοροι ταραξίες τῆς γαλήνης τῶν κοινωνιῶν! Κίνδυνο ὄχι μόνον διὰ τοὺς ἑαυτοὺς των, ὄχι μόνον διὰ τὰ σπίτια των, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν κοινωνίαν ὁλόκληρον καὶ κατάρα καὶ καταστροφὴ διὰ τὴν ἀνθρωπότητα ἐγκυμονοῦν ὅλες ἐκεῖνες οἱ καρδιές, οἱ ὁποῖες δὲν πάλλουν, παρὰ μόνον γιὰ τὸ χρῆμα ἢ γιὰ τὴν ἀπόλαυση καὶ δὲν λατρεύουν τίποτε ἄλλο ἐκτός τοῦ ἑαυτοῦ των καὶ ὅσων χρησιμεύουν διὰ τὴν ἐκπλήρωση τῶν ἀκόρεστων ἐπιθυμιῶν των! Καὶ ἡ παραμικρότερη στενοχώρια εἶναι ἱκανὴ νὰ ὁδηγήση στὴν ἀπόγνωση καὶ νὰ προκαλέση τὴν καταστροφὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ζῆ μόνον διὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ εἶναι στερημένος τῆς χάριτος, τὴν ὁποίαν δίνει ἡ πίστις εἰς τὸν Χριστόν.
***
Ἀλλὰ σὺ δὲν θὰ φοβηθῆς, Χριστιανέ, διότι σὲ σένα ἔχει δοθῆ ἡ «ἐξουσία» νὰ πατῆς «ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων» καὶ ἔχεις τὴν δύναμιν νὰ συντρίβης τὰ στρατεύματα τοῦ «ἐχθροῦ». Εἴτε ὑπὸ τὴν μορφὴν τοῦ ὕπουλου πειρασμοῦ, ὡς ὁ ὄφις, εἴτε ὑπὸ τὴν μορφὴν ἀπειλητικοῦ ἐχθροῦ, ὡς ὁ σκορπιός, παρουσιάζεται ἐνώπιόν σου ἡ δυσκολία τῆς ζωῆς, θὰ συντριβῆ ὑπὸ τοὺς πόδας σου.
Ἀρκεῖ νὰ ἔχης προσπαθήσει νὰ γίνης δοχεῖον τῆς δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ καὶ κάτοχος αὐτῆς τῆς «ἐξουσίας». Αὐτὸ ὅμως εἶναι ὑπόθεσις ἐντελῶς δική σου, τὴν ὁποία δὲν ἔχεις παρὰ νὰ κανονίσης, ὅταν σὲ πληροφορήση περὶ αὐτοῦ ἡ συνείδησίς σου. Καὶ μὴ διστάσης νὰ ρωτήσης μέ εἰλικρίνεια τὸν ἑαυτόν σου, μὴν ἀφήσης δὲ νὰ περάση αὐτὴ ἡ ἡμέρα, χωρὶς νὰ τηρήσης αὐτὴν τὴν φιλικὴ συμβουλή.

+ Ἀρχ/της Εὐθύμιος Μπαρδάκας