ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΥΜΩΝ (Λουκα στ΄ 35) Υπάρχει μιά παράξενη αντίληψη, εσφαλμένη καί κακή σέ μερικούς ανθρώπους προκατειλημμένους πώς η πίστις στό Χριστό, έχει πολλές υπερβολές.... Γιατί όλοι αυτοί θέλουν μιά θρησκεία στά μέτρα των επιθυμιών καί των ορέξεών τους.! Μιά θρησκεία που μπορεί να ικανοποιεί ακόμη καί τα κατώτερα ένστικτα καί επιτρέπει μιά ζωή ανεξέλεγκτη! Καί όμως τίποτε δέν είναι υπερβολή, ούτε ακατόρθωτο στήν μοναδική εξ Αποκαλύψεως Πίστη μας. Τίποτε δέν είναι βουνό, όπως νομίζουν πολλοί, από τήν διδασκαλία του Μοναδικού, Αιωνίου Διδασκάλου Ιησου Χριστου του Ναζωραίου. Καί άν μερικά πράγματα θεωρούμε υπερβολικά ή ακατόρθωτα είναι γιατί ποτέ δέν δοκιμάσαμε απροκατάληπτα καί μέ καλή προαίρεση νά εφαρμώσουμε αληθινά καί προσεκτικά τήν υπέροχη διδασκαλία Του στή ζωή μας. Καί άν τολμήση κανείς νά κηρύξη καί νά πεί πως ΄όλοι μπορούμε στή ζωή μας νά κάνομε τό καλό, αμέσως θά παρουσιαστούν οι αντιφρονούντες γιά νά μας πουν με ειρωνικό χαμόγελο πως αυτά είναι ακατόρθωτα γιά πολλούς ανθρώπους. Όμως θέλω νά πιστεύω πώς κάθε άνθρωπος στή ζωή του μπορεί να κάνεη καλό, κάποιο καλό, μικρό η μεγάλο. Αρκεί νά τό θελήση καί θά μπορέσει. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Ένα Αυγουστιάτικο απόγευμα βρέθηκα για τό πνευματικό μου έργο σ΄ένα από τά απομακρυσμένα χωριά της Καρύστου. Τό πρωί στήν ομιλία μου μετα τήν Θεία Λειτουργία, στό Κοινωνικό, μίλησα για την Αγάπη, πού λείπη πολλές φορές από τόν στενό κύκλο των χωρικών μας καί τόνισα, πώς μέ τήν αγάπη του Χριστού όλοι μπορούμε νά κάνομε καλό στή ζωή μας, νά κάνομε έργα αγάπης. Τό απόγευμα στήν πλατεία του χωριού συγκεντρωθηκε σχεδόν όλο το χωριό γιά καφέ καί συζήτηση με ποικίλα ενδιαφέροντα. Στή συνέχεια εξέφρασα τήν επιθυμία να μεταβώ στό Νεκροταφείο νά ψάλλω τρισάγιο στίς ψυχές. Μέ ακολούθησαν όλοι. Μαζί μας ο σοφός και σεμνός Δάσκαλος, οι επίτροποι, οι ψάλτες καί ένας μεσόκοπος δικηγόρος της παλιάς σχολής. από εκείνους που αρέσκονται νά επιδεικνύουν πνεύμα πολυμάθειας καί αντιλογίας. Σέ μιά στιγμή ο δικολάβος κοντοστέκεται καί με ρητορικό στόμφο μου λέει : "Ωραία μας τά είπατε σήμερα πάτερ, αλλά δέν μπορώ να καταλάβω εκείνο που μας τονίσατε! Πώς όλοι μπορούμε νά γίνομε ποιηταί των καλών έργων στή ζωή μας? Καλά εγώ μπορώ νά κάνω κάτι αλλά τουτη εδώ η γυναίκα, η ζητιάνα η Χάιδω, σάν τί καλό μπορεί να κάνη στή ζωή της?" Εκείνη δέν τάχα σε! Πήρε άδεια καί με ρώτησε : Παπα Θύμιο, δέν μου λές,πίσω από τό Νεκροταφείο, τί υπάρχει? Ξαφνιάστηκα. Τήν κοίταξα καλά καλά καί της απάντησα. Βλέπω ένα κλίβανο. Τί είναι λοιπόν εκεί? Εγώ παππούλη, δέν μένω εκεί. Μά μένει μιά άλλη ψυχή, ξεχασμένη, πεταμένη καί δυστυχισμένη όσο δέν μπορεί νά φανταστεί ανθρώπινος νους. Ότι δέν κάνετε όλοι εσείς, που λέγεστε καλοί χριστιανοί, κάνετε μεγάλους σταυρούς, πάτε σέ πανηγύρια καί ολονυκτίες ανάβετε μεγάλες λαμπάδες.... τό κάνω εγώ η ζητιάνα σας, η περιφρονημένη από όλους σας, πού τίς πετάτε καμιά φορά ένα ξεροκόμματο.... Όλοι στό άκουσμα των λόγων της ζητιάνας ένιωσαν κάποια ντροπή. Η γυναίκα εκείνη έκανε τά θλιβερά αποκαλυπτήρια όλων. ---------------------------------------------------------- Κάθε βράδυ έρχομαι στό Κοιμητήριο γιά νά ανάψω από ενα κεράκι στά κασελάκια μέ τά οστά των δύο αγαπημένων μου παιδιών που πέθαναν από πείνα στήν κατοχή. Τότε μέ είχε εγκαταλείψη άσπλαχνα ο άντρας μου γιά μιά άλλη συγχωριανή μας καί έμεινα μόνη νά τά μεγαλώσω. Πάλεψα μόνη μου σκληρά γιατί αγαπούσα τά παιδιά μου. Μά αρρώστησαν κάποτε βαρεια,από τύφο. Φάρμακα δέν υπήρχαν στό χωριό. Πέθαναν. Από τότε που εχασα τά παιδιά μου, βρέθηκα στους δρόμους γιατί εντομεταξύ ειχα πουλήση καί τό σπίτι μου για να σώσω τα παιδιά μου. Πάντα στό νου μου εβαζα κακή σκέψη : Αν ποτε έβρισκα μπροστά μου τόν άντρα μου ή τήν Καλλιόπη, τήν γυναίκα που γκρέμισε τό σπίτι μου, θά τους έπνιγα για να εκδικηθω τόν θάνατο των παιδιών μου. Έτσι περνούσα τον καιρό μου, όταν ένα Σάββατο, πηγαίνοντας στό κοιμητήριο, πέρασα από τόν κλίβανο που ειναι πιό πέρα. Ακούω από μέσα μιά αρρωστιάρικη φωνή νά φωνάζη βοήθεια. Η φωνή μου φάνηκε γνωστή μά δέν μπορούσα νά καταλάβω. Πλησιάζω καί στό λιγοστό φως, είδα σωριασμένη μιά γεμάτη πληγές γυναίκα........... Οπισθοχώρησα........... Μιά άγρια φωνή βγήκε από τά σωθικά μου "καταραμένη, σκύλα, κακούργα....". Ήταν η γυναίκα που μου έκλεψε τόν άνδρα μου καί νά μείνουν απροστάτευτα τά παιδιά μου..Τό αίμα ανέβηκε στό κεφάλι μου. Ήμουν έτοιμη νά τήν πνίξω μέ μανία.... Ήρθαν τά λόγια του Ευαγγελίου στη σκέψη μου ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΥΜΩΝ (Λουκα στ΄ 35). Έμεινα αρκετή ώρα σκεφτική..... Θεέμου.....! Τήν έπλυνα τήν καθάρισα. Ύστερα της μίλησα. Άκουσέ, της είπα, Έγινες αιτία νά χάσω άντρα καί παιδιά και νά γυρίζω στους δρόμους. Σ αναζητούσα να σέ βρω νά σέ σκοτώσω καί εσύ βρέθηκες μπροστά μου σ αυτό τό χάλι για νά μου μιλήση ο Θεός.... οτι όσο καί αν αργή ποτέ δέν λησμονή νά ανταποδωση ανάλογα με τα έργα μας. Γι αυτό τώρα πήρα μιαν απόφαση ΝΑ ΚΑ ΝΩ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ. Θα ζητιανεύω στους δρόμους και οτι μαζεύω θα τα χωρίζω στα δύο...... Λοιπόν ας καταλάβουμε όλοι μας πως καλό στη ζωή του μπορεί να κανη ο κάθε άνθρωπος ΟΛΟΙ ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ αρκεί νά τους εμπνέει η αγάπη του Θεού. Ο μεσόκοπος δικολάβος μέ κοιταξε καλά και με χαμόγελο μου λέγει : ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΟΛΑ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ!!!.... π.Ευθύμιος Μπαρδάκας ΥΓ. Παρόμοια εντυπωσιακά έχω πολλά από διάφορα μέρη. Με την πρώτη ευκαιρία θα αναφερθώ στό απομακρυσμένο χωριό της Καρύστου Αντιά το 1980 με τόν γραφικότατο λεβέντη του χωριού τόν αγαπητό Καραμανλή η Μπουμπαλο όπως τον φώναζαν. Ζει ακόμα!!!!! Τόν συναντάω κάθε χρόνο στό Πανηγύρι της Αγίας Μαυρας

ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΥΜΩΝ (Λουκα στ΄ 35)

Υπάρχει μιά παράξενη αντίληψη, εσφαλμένη καί κακή σέ μερικούς ανθρώπους προκατειλημμένους πώς η πίστις στό Χριστό, έχει πολλές υπερβολές.... Γιατί όλοι αυτοί θέλουν μιά θρησκεία στά μέτρα των επιθυμιών καί των ορέξεών τους.!

Μιά θρησκεία που μπορεί να ικανοποιεί ακόμη καί τα κατώτερα ένστικτα καί επιτρέπει μιά ζωή ανεξέλεγκτη!

Καί όμως τίποτε δέν είναι υπερβολή, ούτε ακατόρθωτο στήν μοναδική εξ Αποκαλύψεως Πίστη μας.

Τίποτε δέν είναι βουνό, όπως νομίζουν πολλοί, από τήν διδασκαλία του Μοναδικού, Αιωνίου Διδασκάλου Ιησου Χριστου του Ναζωραίου.

Καί άν μερικά πράγματα θεωρούμε υπερβολικά ή ακατόρθωτα είναι γιατί ποτέ δέν δοκιμάσαμε απροκατάληπτα καί μέ καλή προαίρεση νά εφαρμώσουμε αληθινά καί προσεκτικά τήν υπέροχη διδασκαλία Του στή ζωή μας.

Καί άν τολμήση κανείς νά κηρύξη καί νά πεί πως ΄όλοι μπορούμε στή ζωή μας νά κάνομε τό καλό, αμέσως θά παρουσιαστούν οι αντιφρονούντες γιά νά μας πουν με ειρωνικό χαμόγελο πως αυτά είναι ακατόρθωτα γιά πολλούς ανθρώπους. Όμως θέλω νά πιστεύω πώς κάθε άνθρωπος στή ζωή του μπορεί να κάνεη καλό, κάποιο καλό, μικρό η μεγάλο. Αρκεί νά τό θελήση καί θά μπορέσει.

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Ένα Αυγουστιάτικο απόγευμα βρέθηκα για τό πνευματικό μου έργο σ΄ένα από τά απομακρυσμένα χωριά της Καρύστου.

Τό πρωί στήν ομιλία μου μετα τήν Θεία Λειτουργία, στό Κοινωνικό, μίλησα για την Αγάπη, πού λείπη πολλές φορές από τόν στενό κύκλο των χωρικών μας καί τόνισα, πώς μέ τήν αγάπη του Χριστού όλοι μπορούμε νά κάνομε καλό στή ζωή μας, νά κάνομε έργα αγάπης.

Τό απόγευμα στήν πλατεία του χωριού συγκεντρωθηκε σχεδόν όλο το χωριό γιά καφέ καί συζήτηση με ποικίλα ενδιαφέροντα. Στή συνέχεια εξέφρασα τήν επιθυμία να μεταβώ στό Νεκροταφείο νά ψάλλω τρισάγιο στίς ψυχές. Μέ ακολούθησαν όλοι. Μαζί μας ο σοφός και σεμνός Δάσκαλος, οι επίτροποι, οι ψάλτες καί ένας μεσόκοπος δικηγόρος της παλιάς σχολής. από εκείνους που αρέσκονται νά επιδεικνύουν πνεύμα πολυμάθειας καί αντιλογίας.

Σέ μιά στιγμή ο δικολάβος κοντοστέκεται καί με ρητορικό στόμφο μου λέει : "Ωραία μας τά είπατε σήμερα πάτερ, αλλά δέν μπορώ να καταλάβω εκείνο που μας τονίσατε! Πώς όλοι μπορούμε νά γίνομε ποιηταί των καλών έργων στή ζωή μας? Καλά εγώ μπορώ νά κάνω κάτι αλλά τουτη εδώ η γυναίκα, η ζητιάνα η Χάιδω, σάν τί καλό μπορεί να κάνη στή ζωή της?"

Εκείνη δέν τάχα σε! Πήρε άδεια καί με ρώτησε : Παπα Θύμιο, δέν μου λές,πίσω από τό Νεκροταφείο, τί υπάρχει? Ξαφνιάστηκα. Τήν κοίταξα καλά καλά καί της απάντησα. Βλέπω ένα κλίβανο. Τί είναι λοιπόν εκεί?

Εγώ παππούλη, δέν μένω εκεί. Μά μένει μιά άλλη ψυχή, ξεχασμένη, πεταμένη καί δυστυχισμένη όσο δέν μπορεί νά φανταστεί ανθρώπινος νους. Ότι δέν κάνετε όλοι εσείς, που λέγεστε καλοί χριστιανοί, κάνετε μεγάλους σταυρούς, πάτε σέ πανηγύρια καί ολονυκτίες ανάβετε μεγάλες λαμπάδες.... τό κάνω εγώ η ζητιάνα σας, η περιφρονημένη από όλους σας, πού τίς πετάτε καμιά φορά ένα ξεροκόμματο....

Όλοι στό άκουσμα των λόγων της ζητιάνας ένιωσαν κάποια ντροπή. Η γυναίκα εκείνη έκανε τά θλιβερά αποκαλυπτήρια όλων.

----------------------------------------------------------

Κάθε βράδυ έρχομαι στό Κοιμητήριο γιά νά ανάψω από ενα κεράκι στά κασελάκια μέ τά οστά των δύο αγαπημένων μου παιδιών που πέθαναν από πείνα στήν κατοχή. Τότε μέ είχε εγκαταλείψη άσπλαχνα ο άντρας μου γιά μιά άλλη συγχωριανή μας καί έμεινα μόνη νά τά μεγαλώσω. Πάλεψα μόνη μου σκληρά γιατί αγαπούσα τά παιδιά μου. Μά αρρώστησαν κάποτε βαρεια,από τύφο. Φάρμακα δέν υπήρχαν στό χωριό. Πέθαναν.

Από τότε που εχασα τά παιδιά μου, βρέθηκα στους δρόμους γιατί εντομεταξύ ειχα πουλήση καί τό σπίτι μου για να σώσω τα παιδιά μου.

Πάντα στό νου μου εβαζα κακή σκέψη : Αν ποτε έβρισκα μπροστά μου τόν άντρα μου ή τήν Καλλιόπη, τήν γυναίκα που γκρέμισε τό σπίτι μου, θά τους έπνιγα για να εκδικηθω τόν θάνατο των παιδιών μου.

Έτσι περνούσα τον καιρό μου, όταν ένα Σάββατο, πηγαίνοντας στό κοιμητήριο, πέρασα από τόν κλίβανο που ειναι πιό πέρα.

Ακούω από μέσα μιά αρρωστιάρικη φωνή νά φωνάζη βοήθεια. Η φωνή μου φάνηκε γνωστή μά δέν μπορούσα νά καταλάβω.

Πλησιάζω καί στό λιγοστό φως, είδα σωριασμένη μιά γεμάτη πληγές γυναίκα........... Οπισθοχώρησα........... Μιά άγρια φωνή βγήκε από τά σωθικά μου "καταραμένη, σκύλα, κακούργα....". Ήταν η γυναίκα που μου έκλεψε τόν άνδρα μου καί νά μείνουν απροστάτευτα τά παιδιά μου..Τό αίμα ανέβηκε στό κεφάλι μου. Ήμουν έτοιμη νά τήν πνίξω μέ μανία....

Ήρθαν τά λόγια του Ευαγγελίου στη σκέψη μου ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΥΜΩΝ (Λουκα στ΄ 35). Έμεινα αρκετή ώρα σκεφτική..... Θεέμου.....!

Τήν έπλυνα τήν καθάρισα. Ύστερα της μίλησα. Άκουσέ, της είπα, Έγινες αιτία νά χάσω άντρα καί παιδιά και νά γυρίζω στους δρόμους. Σ αναζητούσα να σέ βρω νά σέ σκοτώσω καί εσύ βρέθηκες μπροστά μου σ αυτό τό χάλι για νά μου μιλήση ο Θεός.... οτι όσο καί αν αργή ποτέ δέν λησμονή νά ανταποδωση ανάλογα με τα έργα μας.

Γι αυτό τώρα πήρα μιαν απόφαση ΝΑ ΚΑ ΝΩ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ.

Θα ζητιανεύω στους δρόμους και οτι μαζεύω θα τα χωρίζω στα δύο......

Λοιπόν ας καταλάβουμε όλοι μας πως καλό στη ζωή του μπορεί να κανη ο κάθε άνθρωπος ΟΛΟΙ ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ αρκεί νά τους εμπνέει η αγάπη του Θεού.

Ο μεσόκοπος δικολάβος μέ κοιταξε καλά και με χαμόγελο μου λέγει : ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΟΛΑ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ!!!....

π.Ευθύμιος Μπαρδάκας

ΥΓ. Παρόμοια εντυπωσιακά έχω πολλά από διάφορα μέρη. Με την πρώτη ευκαιρία θα αναφερθώ στό απομακρυσμένο χωριό της Καρύστου Αντιά το 1980 με τόν γραφικότατο λεβέντη του χωριού τόν αγαπητό Καραμανλή η Μπουμπαλο όπως τον φώναζαν. Ζει ακόμα!!!!! Τόν συναντάω κάθε χρόνο στό Πανηγύρι της Αγίας Μαυρας