ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ"

ΑΛΗΘIΝΗ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ 

μιά πονεμένη ιστορία για να διαβάσουν κυρίως οι νέοι μας (επανάληψη)

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΑ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ!!!

Τό Μοναστήρι στό οποίο έλαβα τό Σχήμα, δεκαετία του 60΄, οι εργασίες ήταν γεωργικές καί κτηνοτροφικές. Έχω άποψη για τη ζωή του χωριού και θα ήθελα να την καταγράψω καποια στιγμή χάριν των νεωτέρων μοναχών.

Στο παρόν θα ασχοληθώ με μια αληθινή ιστορία που καταγράφηκε στο πλησιέστερο χωριό :

Σκληρή η βιοπάλη στό χωριό! (1968)

Πρέπει πολύ έντονα καί ακούραστα να δουλεύει κανείς εκεί γιά τό ψωμί του.

Πρίν χαράξη ο Θεός τήν ημέρα Του, άκουγες σέ κάθε χωριάτικη πόρτα τό σαμάρωμα των ζώων.

Ο μπάρπα Γιώργης μέ την γυναίκα και τίς δυό κόρες δούλευαν σκληρά τρώγοντας σκόρδο καί ελιά καί καμιά ντομάτα στα χωράφια για νά εξοικονομήσουν τά έξοδα των σπουδών του μοναδικού γιου που σπούδαζε γιατρός στήν Αθήνα.

………………………………………………….

Νά ένας χρόνος ακόμα μας έμεινε καί ύστερα τό παιδί μας τελειώνει. Μή ξεχνάς γυναίκα πόσο φιλότιμο παιδί είναι και πόσο μελετά νύχτα και ημέρα. Δόξα τω Θεό δραχμή μας δεν πήγε χαμένη….

Καί συνέχιζε ο χωριάτης να λέει στη γυναίκα του :

Που ξέρει τό παιδί μας πάρτι , χορούς και γλέντια! Όλη τήν ημέρα μελέτη, γράψιμο καί Πανεπιστήμιο ! Λοιπόν κουράγιο γυναίκα και όλα θα ξεχαστούν με τη βοήθεια του Θεού!

Αυτή η συζήτηση επαναλήφθηκε πολλές φορές ώσπου κύλησε ένας ακόμη χρόνος.

Κάποια ημέρα γυρίζοντας από τη δουλειά ο ταχυδρόμος τους περίμενε χαρούμενος για νά ζητήση συγχαρητήρια πριν τους επιδώσει ένα τηλεγράφημα από τήν Αθήνα που έγραφε:

«Γονείς καί αδέλφια μου χαρείτε ! Πήρα μέ άριστα το δίπλωμά μου!»

Πέρασε πολύς καιρος καί η μάνα δεν είδε ακόμα το παιδί της…..

Με γράμμα τόν παρακαλεί θερμά, αναγνωρίζοντας πως είναι παιδί της αλλά και επιστήμων…

" ……Θέλω παιδί μου νά ξεκλέψης μερικές ημέρες καί νά ερθης στό χωριό σου γιά νά εξετάσης καί εμένα καί μερικούς φτωχοχωριάτες μας που δέν μπορούν νά φύγουν από τό χωριό νά πάνε να κοιταχτούν, έλα καί σε περιμένω…» Σε φιλώ η μάνα σου

Η απάντηση με σεβασμό αλλά καί απογοήτευση :

"Μάνα νοιώθω πως εχης δίκαιο μα προς το παρόν μου είναι αδύνατον να έρθω στο χωριό γιατί άνοιξα στην Αθήνα μεγάλο ιατρείο καί πνίγομαι στη δουλειά……………….»

Αυτό το γράμμα του παιδιού της την τραυμάτισε βαριά. Δέν μπορούσε να κοιμηθεί νύχτες ολόκληρες. Δέν μπορούσε να το χωνέψη αυτό

Πέρασαν ακόμα τρία χρόνια αναμονής…! Ωστόσο δεν έπαυε να στέλνει χρήματα στη οικογένειά του για την αποκατάσταση των κοριτσιών

«Τί να τά κάνω εγώ τα λεπτά? Εκείνον εγώ ήθελα να έρθη στό χωριό νά τόν καμαρώσω εδώ!!!»

Κάποιο Φθινόπωρο πρωί χτυπάει η πόρτα του ιατρείου… Άνοιξε ο ιατρός γιατί δεν είχε έρθη η νοσοκόμα του καί ξαφνιάστηκε βλέποντας τόν πατέρα του!!! Πατέρας και υιός αγκαλιάστηκαν!!!

Πέρασε πατέρα, κάθισε. Πώς ήταν αυτό τό ευχάριστο?

Γιατί παιδί μου φέρθηκες έτσι? Τί στάση ήταν αυτή σε εμένα καί την μητέρα σου? Πρίν από μιά εβδομάδα σου τηλεγραφήσαμε πως η μητέρα σου είναι βαριά άρρωστη και σε περιμένει……

Στάσου πατέρα μην προχωράς…. ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΟΛΟΙ… ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΑΜΕ ΣΤΗ ΜΑΝΑ!!!

Μετά από τέσσαρες ώρες έφτασαν στό χωριό, μα ο πατέρας του λέει : Οχι παιδί μου στο χωριό. Εκεί τελειώσαμε. Πάμε στό νεκροταφείο. Εκεί είναι η μητέρα σου.

Στάθηκαν αμίλητοι ώρα πολύ πάνω στο μνήμα! Την σιγή διέκοψε ο πατέρας με μια φωνή σβησμένη : ΠΕΘΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΥΜΟ ΤΗΣ!

Στό κέντρο η φωτογραφία με ένα ιδιόχειρο σημείωμα : «ΕΓΩ Η ΠΟΝΕΜΈΝΗ ΜΑΝΑ, ΕΖΗΣΑ ΕΞΉΝΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΤΟ, ΔΟΥΛΕΨΑ ΣΚΛΗΡΑ. ΣΤΕΡΉΘΗΚΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΚΑΜΑ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΧΆΡΗΚΑ ΚΑΘΌΛΟΥ…»

Ξύπνα μάνα μου. Ξύπνα γλυκειά μου μάνα!!! ΞΥΠΝΆ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΩΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΛΕΣ! ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΡΑΦΗΣ! ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΕΓΙΝΑ ΑΛΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑ ΑΦΟΥ ΣΕ ΞΕΧΑΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΟΥ…………………..

π. Ευθύμιος Μπαρδάκας