«Ο δέσμιος εν Κυρίω»
«Παρακαλώ υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκλήθητε» (Εφες. δ’ 1). Μια θερμή παράκλησις διατυπώνεται επάνω στο χαρτί της επιστολής από τον δέσμιο Απόστολο. Τι ζητεί με την παράκλησή του εκείνη;
Μήπως να φροντίσουν οι αγαπημένοι του Χριστιανοί της Εφέσου να εύρουν τρόπο να του στείλουν εφόδια για τίς στερήσεις του, που αντιμετώπιζε στο δεσμωτήριο;
Μήπως να ενδιαφερθούν να λυθή και να απαλλαγή από τα δεσμά του;
Μήπως να επιτύχη την αθώωσή του δια των φροντίδων των; Όχι. Τίποτα από αυτά δεν παρακαλεί ο μεγάλος αγωνιστής. Άλλη παράκληση διατυπώνει, άλλο πράγμα ζητεί από τους αγαπητούς του Εφεσίους.
«Παρακαλώ υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκλήθητε» (Εφες. δ’ 1).
Σας παρακαλώ εγώ, που είμαι φυλακισμένος δια το όνομα του Κυρίου, να πολιτευθήτε κατά τρόπον άξιον της υψηλής κλήσεως, στην οποία προσεκλήθητε από τον Θεόν.
Πόσες φορές, όταν ευρίσκετο κοντά τους και τους μετέδιδε το θέλημα του Θεού, δεν θα τους είχε αναπτύξει την σημασία του ονόματος «Χριστιανοί», αλλά και τίς μεγάλες υποχρεώσεις, που έχουν απέναντι του Θεού όσοι φέρουν το τιμητικόν όνομα.
Θα τολμήσω να αναλύσω κάπως τί ζητούσε ο δέσμιος Απόστολος, όταν έγραφε την συγκλονιστική αυτή φράση : Ονομάζεσθε Χριστιανοί. Πρέπει να καταβάλλετε προσπάθεια συνεχή, ώστε να ζήτε σαν πραγματικοί Χριστιανοί.
Εκλήθητε στην βασιλεία και την δόξα του Θεού. Πρέπει την βασιλεία αυτή να σκέπτεσθε και να συμπεριφέρεσθε ως κληρονόμοι αυτής.
Οφείλετε όχι απλώς να ομολογήτε την χριστιανική σας ιδιότητα, αλλά να την ζήτε. Να σας συνοδεύη η σκέψη αυτή παντού, στις συναναστροφές σας, στα έργα σας, στο επάγγελμά σας.
Κάθε ώρα, κάθε στιγμή της ζωής σας να έχη επάνω της την σφραγίδα της υψηλής σας κλήσεως.
Και ήταν τόση ανάγκη να επιστήση ο Απόστολος την προσοχή των Εφεσίων επί του σπουδαίου αυτού θέματος. Διότι είναι αυτή η φύσις του ανθρώπου να χαλαρώνη τίς προσπάθειές του και να ξεχνά το ύψος της κλήσεώς του.
Και χρειάζεται να υπάρχουν άνθρωποι, που θα τον κεντρίζουν και να του υπενθυμίζουν την μεγάλη του ευθύνη, ώστε να γρηγορή και να συγκεντρώνη τις δυνάμεις του προς επιτυχία του σκοπού του.
Αλλά υπήρχε και άλλος λόγος για τον οποίον ήταν απαραίτητη η υπενθύμιση και η ζωηρή επιθυμία και παράκληση του Αποστόλου.
Εις την Έφεσον ήταν μεν ζώσα και οργανωμένη η χριστιανική Εκκλησία δια των κόπων και των αγώνων του Αποστόλου, ήκμαζε όμως ακόμη και η ειδωλολατρεία.
Η ειδωλολατρεία με όλες τίς κατώτερες εκδηλώσεις της και την ζωήν της αμαρτίας, την οποία καλλιεργούσε, αλλά και με τίς προκλητικές θρησκευτικές τελετές της, οι οποίες έκαναν μεγάλη εντύπωση στα πλήθη.
Εκτός αυτών πολλοί γνωστοί και συγγενείς και φίλοι και συνάδελφοι των Χριστιανών εξακολουθούσαν να είναι προσηλωμένοι στην παλαιά θρησκεία, ασφαλώς δέ θα αποτελούσαν πειρασμό για τους Χριστιανούς, οι οποίοι περιεφρονούντο από Ιουδαίους και ειδωλολάτρας, αλλά και εδιώκοντο.
Φυσικόν, λοιπόν, ήταν να κλονίζωνται και να έχουν ανάγκη ενισχύσεως, για να παραμένουν σταθεροί στην κλήση των. Και μπορεί κανείς να φαντασθή πόσο ο λόγος του Αποστόλου θα τους ενίσχυσε και πόσες φορές θα διάβασαν την επιστολή και θα έλαβαν αφορμή αλληλοενισχύσεως στον πνευματικό τους αγώνα.
«Αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ης εκλήθητε», επαναλαμβάνει ο θεόπνευστος Απόστολος προς κάθε Χριστιανό, προς τα μέλη των Εκκλησιών και προς τον καθένα χωριστά.
«Παρακαλώ υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκλήθητε» (Εφες. δ’ 1). Μια θερμή παράκλησις διατυπώνεται επάνω στο χαρτί της επιστολής από τον δέσμιο Απόστολο. Τι ζητεί με την παράκλησή του εκείνη;
Μήπως να φροντίσουν οι αγαπημένοι του Χριστιανοί της Εφέσου να εύρουν τρόπο να του στείλουν εφόδια για τίς στερήσεις του, που αντιμετώπιζε στο δεσμωτήριο;
Μήπως να ενδιαφερθούν να λυθή και να απαλλαγή από τα δεσμά του;
Μήπως να επιτύχη την αθώωσή του δια των φροντίδων των; Όχι. Τίποτα από αυτά δεν παρακαλεί ο μεγάλος αγωνιστής. Άλλη παράκληση διατυπώνει, άλλο πράγμα ζητεί από τους αγαπητούς του Εφεσίους.
«Παρακαλώ υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκλήθητε» (Εφες. δ’ 1).
Σας παρακαλώ εγώ, που είμαι φυλακισμένος δια το όνομα του Κυρίου, να πολιτευθήτε κατά τρόπον άξιον της υψηλής κλήσεως, στην οποία προσεκλήθητε από τον Θεόν.
Πόσες φορές, όταν ευρίσκετο κοντά τους και τους μετέδιδε το θέλημα του Θεού, δεν θα τους είχε αναπτύξει την σημασία του ονόματος «Χριστιανοί», αλλά και τίς μεγάλες υποχρεώσεις, που έχουν απέναντι του Θεού όσοι φέρουν το τιμητικόν όνομα.
Θα τολμήσω να αναλύσω κάπως τί ζητούσε ο δέσμιος Απόστολος, όταν έγραφε την συγκλονιστική αυτή φράση : Ονομάζεσθε Χριστιανοί. Πρέπει να καταβάλλετε προσπάθεια συνεχή, ώστε να ζήτε σαν πραγματικοί Χριστιανοί.
Εκλήθητε στην βασιλεία και την δόξα του Θεού. Πρέπει την βασιλεία αυτή να σκέπτεσθε και να συμπεριφέρεσθε ως κληρονόμοι αυτής.
Οφείλετε όχι απλώς να ομολογήτε την χριστιανική σας ιδιότητα, αλλά να την ζήτε. Να σας συνοδεύη η σκέψη αυτή παντού, στις συναναστροφές σας, στα έργα σας, στο επάγγελμά σας.
Κάθε ώρα, κάθε στιγμή της ζωής σας να έχη επάνω της την σφραγίδα της υψηλής σας κλήσεως.
Και ήταν τόση ανάγκη να επιστήση ο Απόστολος την προσοχή των Εφεσίων επί του σπουδαίου αυτού θέματος. Διότι είναι αυτή η φύσις του ανθρώπου να χαλαρώνη τίς προσπάθειές του και να ξεχνά το ύψος της κλήσεώς του.
Και χρειάζεται να υπάρχουν άνθρωποι, που θα τον κεντρίζουν και να του υπενθυμίζουν την μεγάλη του ευθύνη, ώστε να γρηγορή και να συγκεντρώνη τις δυνάμεις του προς επιτυχία του σκοπού του.
Αλλά υπήρχε και άλλος λόγος για τον οποίον ήταν απαραίτητη η υπενθύμιση και η ζωηρή επιθυμία και παράκληση του Αποστόλου.
Εις την Έφεσον ήταν μεν ζώσα και οργανωμένη η χριστιανική Εκκλησία δια των κόπων και των αγώνων του Αποστόλου, ήκμαζε όμως ακόμη και η ειδωλολατρεία.
Η ειδωλολατρεία με όλες τίς κατώτερες εκδηλώσεις της και την ζωήν της αμαρτίας, την οποία καλλιεργούσε, αλλά και με τίς προκλητικές θρησκευτικές τελετές της, οι οποίες έκαναν μεγάλη εντύπωση στα πλήθη.
Εκτός αυτών πολλοί γνωστοί και συγγενείς και φίλοι και συνάδελφοι των Χριστιανών εξακολουθούσαν να είναι προσηλωμένοι στην παλαιά θρησκεία, ασφαλώς δέ θα αποτελούσαν πειρασμό για τους Χριστιανούς, οι οποίοι περιεφρονούντο από Ιουδαίους και ειδωλολάτρας, αλλά και εδιώκοντο.
Φυσικόν, λοιπόν, ήταν να κλονίζωνται και να έχουν ανάγκη ενισχύσεως, για να παραμένουν σταθεροί στην κλήση των. Και μπορεί κανείς να φαντασθή πόσο ο λόγος του Αποστόλου θα τους ενίσχυσε και πόσες φορές θα διάβασαν την επιστολή και θα έλαβαν αφορμή αλληλοενισχύσεως στον πνευματικό τους αγώνα.
«Αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ης εκλήθητε», επαναλαμβάνει ο θεόπνευστος Απόστολος προς κάθε Χριστιανό, προς τα μέλη των Εκκλησιών και προς τον καθένα χωριστά.
Ναι. Εγώ «ο δέσμιος εν Κυρίω» σας παρακαλώ, μη ξεχνάτε την κλήσιν σας. Μη ξεχνάτετε, ότι ο Χριστός πολλά περιμένει από σας. Θυμηθήτε ποιά δώρα σας χάρισε, πόσο σας αγάπησε, και μείνετε πιστοί στην κλήση σας.
Και είναι όλως ιδιαιτέρως σήμερα ανάγκη να ακουστεί η φωνή του. Σήμερα, που όλα έχουν υποβαθμισθεί, που η ιδιότητα η χριστιανική συγκεντρώνει τίς ειρωνείες και τα πειράγματα των ανθρώπων του υλισμού και της απιστίας, που τα ποικίλα συνθήματα, ότι η θρησκεία είναι κάτι το ξεπερασμένο και από τον Θεόν δεν έχομε πλέον ανάγκη, που ο χείμαρρος της κοσμικής ζωής κινδυνεύει να κατακλύση το πάν και πολλοί Χριστιανοί κλονίζονται στίς πεποιθήσεις των, σήμερα πρέπει έντονα, δυνατή να ακουσθή η φωνή της φυλακής:
Προσέχετε Χριστιανοί. Μη παρασύρεσθε από τίς ιδέες του κόσμου που παρέρχεται και φεύγει. Μείνετε σταθεροί στην κλήση σας. Έχετε το τιμητικώτερο όνομα, το όνομα του Χριστιανού. Τιμήστε το. Κάντε τον Χριστό κέντρο της ζωής σας.
Τίποτε μακρυά από τον Χριστό δεν θα γεμίση τον εσωτερικό σας κόσμο. Περιφρονήστε τις πλάνες φωνές και τα απατηλά συνθήματα. Σας περιμένει δόξα μεγάλη και τιμή αιώνια.
Ποτέ μη ξεχνάτε τη μεγάλη φωνή του φυλακισμένου Αποστόλου: «Παρακαλώ υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ης εκλήθητε».
Π.Ευθύμιος Μπαρδάκας
ΠΑΝΔΗΜΙΑ. ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου