ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
ΜΑΝΑ, δυό φορές δυστυχισμένη. Μια γιατί είχε σημαδεμένο πρόσωπο γεμάτο ουλές καί μια ακόμη γιατί το μονάκριβο παιδί της τόσο ξένο και αδιάφορο απέναντί της.
Ξενόπλενε χρόνια ολόκληρα!
Πάλευε σαν άντρας μέσα στήν κοινωνία καί ποτέ δέν έδωσε αφορμή σε κανένα για νά της πει λόγο προσβλητικό!
Όλοι την εκτιμούσαν καί την υποδέχονταν μέ έκδηλη συμπάθεια όπου καί αν πήγαινε!
Από τόν κόσμο όλον, ήταν πολύ ευχαριστημένη. Μά ο γυιός της? Το παιδί της? Ο Δημήτρης της πού του έδωσε όλη την αγάπη της και τόν έκανε άντρα, γεμάτο χάρη και ομορφιά μόλις δέκα εννέα χρόνων?
Γιατί δεν θέλει νά τήν βλέπει μπροστά του καί όλο την αποπαίρνει με περιφρόνηση?
"Πήγαινε μέσα κρύψου, έρχονται οι φίλοι μου. Δέν θέλω νά δουν πως έχω τόσο απαίσια, άσχημη μάννα. Τράβα, πήγαινε... Πήγαινε, μωρέ μάννα μέσα. Έρχονται οι φίλοι μου....... ".
.......Καταφθάνουν οι φίλοι και πλησιάζουν. Μάννα και γυιός αλληλοκοιτάζονται σιωπηλοί, ενώ η κυρά Μαρία πλησιάζει τό παιδί της και με χέρια γεμάτα σαπουνάδες και του καταφέρνει δυο γερά χαστούκια και με φωνή γεμάτη πόνο και αγανάκτηση του φωνάζει : Παλιόπαιδο! Αχάριστο κορμί! Αυτά μονάχα σου αξίζουν. Καί τώρα άκουσε την μεγάλη αλήθεια που ποτέ σου δεν φανταστικες.
Έμεινα χήρα 24 χρόνων και εσύ ήσουν οκτώ μηνών..... Όλοι μου έλεγαν να ξαναπαντρευτω γιατί ήμουν πολύ νέα και όμορφη. Μα εγώ τρόμαζα με την σκέψη πως μπορούσα να σου βάλω πατριό στό κεφάλι σου που μπορεί να μη σ αγαπούσε. Γι αυτό πήρα την απόφαση να μην ξαναπαντρευτω.
.........................
Ένα μεσημέρι, έφτασε λαχανιασμένος ο Θωμάς ο καντηλανάφτης και μου φώναξε κατατρομαγμένος : Τρέξε πήρε το σπίτι σου φωτιά θα καεί το παιδί σου.....
Ξυπόλυτη όπως ήμουν και αναμαλλιασμένη έτρεξα σαν τρελή με την ψυχή στο στόμα για να σε σώσω......
Έκανα το σταυρό μου και όρμισα μέσα στις φλόγες χωρίς να υπολογίσω την ζωήν μου.......
Σε έσωσα αλλά οι φλόγες έγλειφαν μακάβρια τα μαγουλά μου.... Σ ακούμπησα κατάχαμα και ύστερα λιποθύμησα....
Αυτό το χάλι που έγινα δεν με ενδιέφερε καθόλου! Ήμουνα τρισευτυχισμένη γιατί σε είχα σώσει......
Και τώρα πια, έμαθες παιδί μου, γιατί εγώ είμαι έτσι άσχημη και εσύ υπαρχης και είσαι τόσο όμορφος......
Μάννα μου!!! ...... Στάσου .... Μή φευγης!.... Γιά να σε δώ... Την αγκαλιάζει και την σηκώνει στα χέρια του..... Γλυκιά μου Μάννα σ αγαπώ!!! σε ευγνωμονώ!!!
....................................................
Παιδιά, σήμερα μπορώ να σας πω πως έχω την ωραιότερη και καλύτερη Μάννα από όλες τις Μανίες του κόσμου................!!!!
Τά δάκρυα της μάνας ποτέ δέν πάνε χαμένα. Είναι το ωραιότερο μοσχοθυμίαμα καί τό πλέον ευπρόσδεκτο γιά τόν Ουρανό!!!
Ιερός Αυγουστίνος
π.υθύμιος
Τά δάκρυα της μάνας ποτέ δέν πάνε χαμένα. Είναι το ωραιότερο μοσχοθυμίαμα καί τό πλέον ευπρόσδεκτο γιά τόν Ουρανό!!!
Ιερός Αυγουστίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου