ΛΙΜΟΙ, ΛΟΙΜΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΙ

Τά τελευταῖα χρόνια, ὅλοι μας γινόμαστε μάρτυρες μίας καταστάσεως πολύ ἀνησυχητικῆς.
Ἡ ἀνθρώπινη ἀνοησία, ὁδηγεῖ ὅλον τόν Πλανήτη σέ μία πρωτόγνωρη κατάσταση.
Οἱ κινήσεις τῶν κυκλωμάτων τά ὁποῖα ἐλέγχουν τό Διεθνές Χρηματοπιστωτικό σύστημα, δείχνουν πώς ἔχουν πλέον φθάσει στό σημεῖο νά μήν ἀποκρύπτουν τίς προθέσεις τους.
Δέν εἶναι στίς προθέσεις μας, (ἀλλά δέν εἶναι καί ἡ κατάλληλη στιγμή) ἡ προσπάθεια διερευνήσεως καί ἀποδόσεως εὐθυνῶν σέ πρόσωπα καί φορεῖς.
Εὐρισκόμεθα σέ μία κατάσταση πλήρους διαλύσεως τῶν θεσμῶν καί τό πλέον ἀνησυχητικό εἶναι πώς πλησιάζομε σέ μία κατάσταση, ἡ ὁποία σέ λίγο, δέν θά εἶναι εὔκολα ἀντιστρεπτή.
Στίς ὅποιες πιέσεις καί στήν ὅποια δύσκολη κατάσταση, οἱ  Ἕλληνες, στήν μακραίωνη  Ἱστορία μας, ἔχομε ἀποδείξει πώς εἴμαστε σέ θέση νά βρίσκωμε καί πάλι τήν περπατησιά μας καί νά ἐπιβιώνωμε.

Ἡ σημερινή, ὅμως, κατάστασις, ἔχει μία παράμετρο, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἕναν, ἐπί πλέον, κίνδυνον, ὁ ὁποῖος δέν «ἦτο παρών», στίς προηγούμενες ἀντίστοιχες περιπτώσεις.
Καί ὁ κίνδυνος αὐτός, εἶναι ἡ παρατηρούμενη, λυσσώδης καί ὁλομέτωπη ἐκστρατεία ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἡ ἀπομάκρυνσις τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό, ἡ υἱοθέτησις ἀντιλήψεων καθαρῶς ὑλιστικῶν καί ἡ ἀνάδειξις τοῦ χρήματος ὡς τοῦ «μεγίστου ἀγαθοῦ» ἀποτελοῦν τούς πραγματικούς ἐχθρούς τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτοί ἀκριβῶς οἱ νέοι, «θεοποιημένοι» παράγοντες, ἀποτελοῦν καί τούς καλλίτερους συμμάχους τῶν ἀπεργαζομένων τήν ἐγκαθίδρυση τῆς «ἄχρωμης», «ἀθέου» καί χωρίς ἰδανικά, παγκοσμιοποιημένης κοινωνικῆς μεταλλάξεως ὅλων τῶν ἀνθρώπων...!
Πέραν, ὅμως, τῶν συνεπειῶν πού ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος προκαλεῖ στήν ἀνθρωπότητα μέ τήν μορφή τῆς οἰκονομικῆς ἐξαθλιώσεως, ὑπάρχουν καί σημάδια τά ὁποῖα, δέν θά ἔπρεπε νά περνοῦν ἀπαρατήρητα.
Τά φαινόμενα μέ σεισμούς, «τσουνάμι», πολέμους, καταστροφές καί γενικῆς ἀναστατώσεως τοῦ φυσικοῦ περιγύρου μας, δέν πρέπει νά μᾶς ἀφήσουν ἀδιάφορους.
Τό φαινόμενο τῆς Ἰαπωνίας, θά ἔπρεπε νά γίνει μάθημα σέ ΟΛΟΥΣ
Τό πόσο εὔκολο εἶναι νά χαθοῦν ὅλα, τό πόσο ἀδύναμος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τό πόσο μάταιο εἶναι τό νά μαζεύη κάποιος «θησαυρούς» πού εἶναι πιθανόν νά χαθοῦν μέσα σέ δευτερόλεπτα, ἔπρεπε νά εἶναι τό δίδαγμα ἀπό τήν τεράστια καταστροφή πού προῆλθε μέσα ἀπό ἕνα φαινόμενο...!
Καί βλέπομε σήμερα νά ἐπικρέμμαται ἐπί τῶν κεφαλῶν μας, ὁ κίνδυνος τῆς πυρηνικῆς ἐνέργειας, τήν ὁποία ἀνήγαγε σέ μέσο οἰκονομικῆς προόδου, ἡ ἀνθρώπινη ἀπληστία.
Ὅλα αὐτά, εἶναι ἁπλές προειδοποιήσεις. Εἶναι τά «συστήματα συναγερμοῦ» τά ὁποῖα, ἀπό χρόνια, ἄρχισαν νά ἠχοῦν, ἀλλά ἄλλοι μέν δέν τά ἄκουσαν ἤ δέν τά συνειδητοποίησαν, ἄλλοι δέ, τά ἀκοῦν μέ εὐχαρίστηση, διότι εἶναι οἱ ὀπαδοί μίας παγκοσμιοποιημένης ἀνθρωπότητος, στήν ὁποία θά εἶναι ἀρχηγός, τό ἀναμενόμενο ἀπό αὐτούς, τέρας τῆς Ἀποκαλύψεως....!
Οἱ προετοιμασίες τους εἶναι πλέον ἀπολύτως ΟΡΑΤΕΣ.
Προετοιμασία τῶν κοινωνιῶν νά δεχθοῦν τό «χάραγμα», ὁλομέτωπη ἐπίθεσις κατά τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐμφάνισις φαινόμενων σήψεως ἤ καί ἀδιαφορίας στούς χώρους τῆς κρατούσης Ἐκκλησίας, ἐκτέλεσις «πανθρησκευτικῶν συμπροσευχῶν», ἀλλά καί διαρκής προβολή σατανιστικῶν προτύπων μέσω τῶν ΜΜΕ καί τῶν «παιδικῶν βιβλίων» πού διαφημίζονται συνεχῶς, παιχνίδια πού παρέχουν τέρατα πού διαφημίζουν τήν βία καί τό «αἷμα», βιβλία ὅπως ὁ περιβόητος «Χάρρυ Πότερ» πού διαφημίζουν μαγεῖες καί παίρνουν τά μυαλά τῶν παιδιῶν (δισεκατομμυριοῦχος ἔγινε ἡ συγγραφεύς), σέ συνδυασμό μέ τήν διαρκή χαλάρωση τῶν παραδοσιακῶν μας Οἰκογενειακῶν δεσμῶν, δημιουργοῦν ἕνα πολύ ἐπικίνδυνο «ἐκρηκτικό μῖγμα», πού ὁδηγεῖ μέ μαθηματική ἀκρίβεια στήν ἀπώλεια..!
Τά μηνύματα, πού συνεχῶς πληθαίνουν, εἶναι σαφέστατα.
Ἡ ἐποχή τοῦ ἀντίχριστου εἶναι κοντά. Πολλοί ἐρωτοῦν «σέ πόσα χρόνια θά ἐμφανισθῆ» καί ἄλλα τέτοια.
Ἡ ἀπάντησις σέ τέτοια ἐρωτήματα, δέν εἶναι δυνατόν νά δοθῆ. Ἐκεῖνο πού εἶναι πλέον προφανές, εἶναι πώς οἱ ὀπαδοί του ἑτοιμάζονται πυρετωδῶς.
Αὐτό σημαίνει πώς ὁ κίνδυνος εἶναι κοντά. Αὐτό, πάλι, μέ τήν σειρά του, σημαίνει πώς πρέπει νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά κάθε ἐνδεχόμενο. Δέν πρέπει νά χαλαρώσωμε. Καί στό ἐρώτημα «πῶς μποροῦμε νά ἀντιδράσωμε» πού εἶναι ἀπολύτως φυσιολογικό νά φθάση στά χείλη ὅλων, ἡ ἀπάντησις εἶναι μία.
Πρέπει νά μείνωμε κοντά στήν Ὀρθοδοξία. Πρέπει ἡ Πίστις μας νά εἶναι θερμή καί εἰλικρινής. Ἡ ἐνσάρκωσις τοῦ Κυρίου μας, ἔγινε γιά νά σωθοῦν αὐτοί πού, τελικῶς, θά τό ἀξίζουν. Τό ἄν εἶναι πολλοί ἤ λίγοι, δέν εἶναι κάτι τό ὁποῖο ἀποτελεῖ πρόβλημα γιά τόν Κύριό μας.
Ἄς προσπαθήσωμε νά εἴμαστε ἀνάμεσά τους.
Τήν φράση «...καί ἔνδυμα οὐκ ἔχω ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ...» ἄς μή τήν ἐκστομίσουν τά δικά μας χείλη, τήν τρομερή στιγμή τῆς κρίσεως.
Καί γιά νά γίνη αὐτό, δέν φθάνει νά εἴμεθα κατ' ὄνομα Χριστιανοί. Ὅλοι ὅσοι ἔχουν μίαν ταυτότητα, δέν σημαίνει πώς εἶναι, πράγματι αὐτό πού γράφει.
Ἡ Πίστις μας, γιά νά εἶναι πραγματική, πρέπει νά εἶναι γεμάτη ἔργα καί ὄχι λόγια.
Τά λόγια, ὁ καθείς μπορεῖ νά τά λέη. Μπορεῖ νά μή λέη ψέματα αὐτός πού δηλώνει Χριστιανός. Ὅμως, δέν εἶναι δυνατόν ἡ ζωή ἑνός ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ Χριστιανοῦ νά μήν ἔχη νά ἐπιδείξη ἔργα φιλαλληλίας, ἔργα ἀγάπης, συγχωρήσεως, μεγαθυμίας καί γενικῶς, ὁ τρόπος ζωῆς του θά χαρακτηρίση, τελικῶς, τό ἄν ἐπαξίως ὀνομάζη ἑαυτόν Χριστιανόν...!
Εἶναι καί κάτι ἄλλο, τό ὁποῖο πρέπει νά ἔχωμε πάντοτε κατά νοῦν. Πρέπει νά συνειδητοποιήσωμε, πώς ὁ Πανάγαθος, μᾶς δίδει ΔΙΑΡΚΩΣ μηνύματα. Μᾶς δίδει ἄπειρα σημάδια, καί μόνο στό διάβα μίας ἡμέρας.
Ἐμεῖς, μέ τόν «ὀρθολογισμό» τόν ὁποῖο μᾶς ἔχουν πείσει νά ἀκολουθοῦμε, ὅλα αὐτά τά σημάδια πού ἀποτελοῦν πραγματικά θαύματα, ἔχομε μάθει νά τά ὀνομάζωμε,,, «συμπτώσεις»...!
Πόσοι καί πόσοι δέν σωθήκανε ἀπό ἀτυχήματα, ἐπειδή χάσανε τό ἀεροπλάνο, ἤ τό καράβι καί ἀντί νά εὐχαριστήσουν τόν Θεό, ὁμιλοῦν γιά.,.τύχη...!
Πόσες φορές δέν εἴπαμε «παρά λίγο νά μέ κτυπήση τό αὐτοκίνητο..», ἤ πόσες φορές δέν ἔτυχε νά βρεθοῦμε μπροστά σέ ἕναν δυστυχισμένο πού θά μπορούσαμε νά τόν βοηθήσωμε (ὁ καθένας, βέβαια, συμφώνως πρός τίς δυνατότητές του).
Καί τό ἀτύχημα πού «παρά λίγο ἀποφύγαμε» εἶναι θαῦμα ἀλλά καί ἡ παρουσία τοῦ ἀναξιοπαθοῦντος εἶναι μία εὐκαιρία πού μᾶς δίδεται νά ἐκφράσωμε τήν ἀγάπη μας πρός τόν πλησίον μας.
Ὅμως, αὐτό, δέν σημαίνει πώς, τώρα πού τό διαβάσατε, τό νά δώσετε μία βοήθεια εἶναι κάτι ποῦ δείχνει Πίστη, ἐάν δέν συνοδεύεται ἀπό ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ἀγάπη καί ὄχι ἀπό τήν ΥΣΤΕΡΟΒΟΥΛΗ σκέψη..«ἄς τοῦ δώσω μισό Εὐρώ γιά νά σωθῶ..!»
ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΞΙΑ ΕΧΕΙ μία τέτοια «βοήθεια πρός τόν πλησίον μας»...!
Ἁπλῶς, τό ἀναφέρομε ἐδῶ, προκειμένου νά μπορέσωμε κάποτε νά κατανοήσωμε πώς ὁ Πανάγαθος, μᾶς δίδει ΑΠΕΙΡΕΣ εὐκαιρίες νά ΑΠΟΔΕΙΞΩΜΕ τήν Πίστη μας, ἀλλά μέ ζεστή καρδιά, γεμάτη ἀγάπη καί ὄχι σάν τούς Φαρισαίους πού ἔδιναν τόν ὀβολό τους ἐπιδεικτικά καί μέ ΨΥΧΡΗ λογική...!
Ἐπίσης, ἡ δημιουργία πνεύματος μοιρολατρείας καί ἀναμονῆς τῆς τελικῆς καταστροφῆς χωρίς δική μας θερμή καί οὐσιαστική πάλη, δέν εἶναι κάτι τό ἐπιτρεπτό.
Ὁ Πλάστης μας, μᾶς ἔδωσε πλήρη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σκέψεως καί ἀντιδράσεως, σέ κάθε κατάσταση. Τό «σφᾶξε μέ Ἀγᾶ μου ν’ ἁγιάσω», δέν ἦταν σέ καμμία περίπτωση μέσα στήν λογική ,του Ἕλληνος Ὀρθοδόξου.
Ὁ Θεός, πάντοτε θά μᾶς δίδη λύσεις, ἔπρεπε, ὅμως, νά μποροῦμε νά τίς διακρίνωμε, ἀνάμεσα στά τόσα καί τόσα περιστατικά τῆς καθημερινότητάς μας.
Καί γιά νά κατορθώσωμε νά τίς διακρίνωμε, μέσα στήν σκέψη μας πρέπει ΠΑΝΤΟΤΕ νά ἔχωμε τόν Κύριό μας, Πρέπει νά ἔχωμε τήν Μητέρα μας τήν Παναγία. Καί τά χείλη μας, οὔτε μία στιγμή δέν πρέπει νά πάψουν νά ψιθυρίζουν τό « Κύριε ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με»
Καί εἴπαμε νά τό ψιθυρίζωμε καί ὄχι νά τό φωνάζωμε γιά νά μᾶς ἀκοῦν οἱ ἄλλοι. Πρέπει νά τό ἔχωμε στήν σκέψη, στήν καρδιά μας.
Καί τότε, θά μπορέσωμε νά διακρίνωμε τίς ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ πού μᾶς δίδει ὁ Κύριος, διότι, σέ κάθε στιγμή, εἶναι πιθανόν νά βρεθῆ μπροστά μας μία σανίδα σωτηρίας ἀπό τά προβλήματά μας.
Ξυπνώντας, τρώγοντας, βγαίνοντας ἀπό τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ μας, πρίν κοιμηθοῦμε, ἄς κάνωμε τόν Σταυρό μας, πού εἶναι τό ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΟ ὅπλο μας, ἔναντι πάσης ἐπιβουλῆς, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩΜΕ στήν δύναμή του.
Πρέπει νά κατανοήσωμε πώς εἶναι πραγματική εὐλογία, πώς εἶναι ἕνα ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ τό ὅ,τι εἴμαστε Ἑλληνορθόδοξοι.
Δέν πρέπει, δέν ἔχομε τό δικαίωμα, νά προδώσωμε αὐτήν τήν πραγματικά, Θεία Δωρεά.
Καί σέ ΟΛΗ τήν διάρκεια τῆς ἡμέρας, ἄς σκεπτώμεθα τό ἁπλό «Παναγιά μου φύλαξέ με…!»
Ἄν σκεπτώμεθα ἔτσι, τά προβλήματα πού δημιουργεῖ ἡ ἀνθρώπινη κακία καί πού, σήμερα, τά πολλαπλασιάζουν οἱ ὀπαδοί τοῦ ἀντίχριστου, θά τά ξεπερνοῦμε πολύ πιό εὔκολα.
+ Α.Ε.Μ.